002. W poszukiwaniu ero pokoju: Strasznie mi się nudzi!

15 września

Nieco znużony siedziałem właśnie na matematyce. Jakiż to byłem szczęśliwy, że dziś to moja ostatnia lekcja! W końcu więcej bym tu z nimi nie wytrzymał, do tego jeszcze ta wredna Moder Svea po raz kolejny przynudzała opowiadając o jakimś głupim twierdzeniu… Pitapotasa? Nie wiem, to właśnie było coś takiego, jednak zbytnio mnie to nie obchodziło. Nieco później kiedy leżałem na ławce już nieźle przysypiając usłyszałem swoje imię.

- Alexej do tablicy! Rozwiążesz to zadanie! – powiedziała nieco zdenerwowana nauczycielka i jakby chcąc się upewnić, że nie śpię uderzyła linijką o ławkę tuż obok mojej głowy. Nieco przestraszony podskoczyłem na w miejscu i obdarowałem ją morderczym spojrzeniem.

- Proszę bardzo Alexej, tablica już czeka – padły chłodne słowa. Niechętnie podniosłem się z krzesła i podszedłem do czystego piekła, powszechnie zwanego tablicą. Wziąłem do ręki kredę i przyjrzałem się napisanemu przykładowi. I do diabła co to ma być?! Narysowali jakiś trójką, jeden bok podpisali, że ma pięć centymetrów, drugi siedem centymetrów, a trzeci nazwali „C” i niech mi ktoś po wie co to ma do diabła być?!

- Masz obliczyć ile ma bok „C” – wyjaśniła zniecierpliwiona nauczycielka. No tego to bym się raczej sam domyślił! Zacząłem coś bazgrać na tablicy i wtedy nadeszło moje zbawienie. Dzwonek! Tylko na to czekałem, bez słowa odłożyłem kredę i podbiegłem po moje rzeczy. Szybko wszystko spakowałem i wybiegłem z klasy pierwszy, bo jeszcze by mnie cofnęła do tego piekła! Szybko udałem się do stołówki i z uśmiechem popatrzałem po stolikach. Było naprawdę mało osób, w końcu wszyscy jeszcze zbierali się z swoich lekcji. Zaraz wybrałem sobie coś do zjedzenia i usiadłem przy jednym ze stolików. Jakieś dwadzieścia minut później, kiedy to kończyłem jeść, zauważyłem, że do stołówki wchodzi mój współlokator, no to dziś przebił sam siebie, by iść te maks dwieście metrów przez dwadzieścia minut. Po paru dłuższych chwilach usiadł przy jednym z wolnych stolików, sam nie czekając dłużej odniosłem swoją tacę i postanowiłem usiąść obok niego.

- Nie no, widzę, że pobiłeś dziś rekord w dojściu do stołówki – zażartowałem uśmiechając się do niego z nutą złośliwości. Lubię nieco mu dokuczać, bo wtedy czasem zwraca na mnie uwagę.  Cisza z jego strony była bardzo wymowna, czyli po raz kolejny nie ma ochoty ze mną gadać. Westchnąłem przeciągle i położyłem się na stoliku, czemu ten mój współlokator jest taki nudny! I nie dość, ze wolno chodzi to jeszcze to jedzenie będzie jadł z dwie godziny! Wyjąłem z kieszeni swój telefon i zacząłem grać w jakąś gierkę.

- Co miałeś ostatnie? – zapytałem nie mogąc już siedzieć w tej ciszy, w końcu jeszcze trochę, a po prostu umrę z nudów!

- Informatykę – odpowiedział mi przegryzając kolejny kęs swojego obiadu. I to by było na tyle z naszej rozmowy, bo raczej na nic więcej pytań mi nie odpowie… Ciekawi mnie czy w końcu dowiedział się,  gdzie leży mój kraj, bo raczej geografia to nie jest jego dziedzina.  Siedzieliśmy tak w ciszy jeszcze z dwadzieścia minut, przecież ten raczej niechętnie zaczyna rozmowy. W końcu już całkowicie znudzony wpadłem na pewien pomysł.

- Chodź  poszukamy ero pokoju pod internatem! – powiedziałem w pełni zadowolony ze swojego pomysłu, to może być ciekawe! Przecież na co dzień się takich pokoi nie odwiedza.

- W moim kraju pornografia jest zakazana – odparł beznamiętnie, ale nie przejąłem się tym. Kiedy skończył jeść złapałem go za nadgarstek i pociągnąłem by wstał.

- Och przestań być taki zasadniczy! Będzie zabawa! – powiedziałem wesoło i pociągnąłem go ku wyjściu ze stołówki. – Lepiej chodźmy go teraz poszukać, póki jeszcze jedzą obiad, a potem idą na zajęcia pozalekcyjne – dodałem po chwili dalej go ciągnąc za nadgarstek. Po jakiejś dłuższej chwili, bo Sing jak zwykle się wlekł, dotarliśmy do naszego pokoju. Spojrzałem na niego moimi jarzącymi się oczami, a po chwili rozejrzałem się po pomieszczeniu szukając czegoś przydatnego.

- Dobra Sing! Musimy wziąć latarkę, jakieś picie, bo niewiadomo ile będziemy tego szukać, do tego scyzoryk, by mieć jak drzwi otworzyć i plecaki, by nieco rzeczy wziąć stamtąd ze sobą – podliczyłem wszystko co może nam się przydać.

- Nie zamierzam nic stamtąd zabierać, nie mam też tam zamiaru iść – odpowiedział mi swoim tradycyjnym tonem. Ech te jego durne zasady! Mógłby w końcu nieco się wyluzować!

- No weź! Tu chodzi o ero pokój! To coś niezwykłego! Chyba nie każesz mi iść tam samemu! Jestem pewien, że będą tam tez jakieś gadżety, a tobie na pewno ktoś wpadł w oko, dzięki tym gadżetom będzie  okrzyknięty bogiem w łóżku przez swojego ukochanego – uśmiechnąłem się złośliwie, wiedziałem w końcu, że ta wypowiedź nic nie zmieni, ale przynajmniej zwróci na mnie jego uwagę.

- Nigdzie nie idę, to wbrew zasadą – odparł uparcie trzymając się swoich przekonań. Kiedyś chyba go za to uduszę, albo przeszukam jego rzeczy w poszukiwaniu tej głupiej księgi zasad, by potem ja spalić. Już się do niego więcej nie odzywałem, po prostu znalazłem jakieś dwa plecaki, które miałem okazje przywieść ze sobą. Jeden zapewne był dla Feliksa, jednak ten go nie przyjął, bo nie był różowy… Chwilę później wszystko miałem spakowane, jeden plecak szybko założyłem, a drugi wcisnąłem w ręce współlokatora.

- Dobra, a teraz nie marudź, musimy się śpieszyć – powiedziałem z zadowoleniem i nim ten zdążył zareagować złapałem go za rękę i wyciągnąłem z pokoju. Nie czekając na jego słowa szybko ciągnąłem go korytarzem internatu w poszukiwaniu zejścia do podziemi. Po jakiejś półgodziny udało nam się znaleźć stare drzwi gdzieś w prawie zapomnianej części internatu. Widziałem je już kiedyś, kiedy to Polska zmusił mnie do zwiedzenia tej okolicy. Zaraz złapałem za klamkę, niestety były zamknięte.

- Daj scyzoryk – poinformowałem mojego towarzysza, jednak ten nawet nie zareagował.

- Nie miałem zamiaru tu iść – powiedział jakby to wszystko wyjaśniało. Warknąłem pod nosem ciche przekleństwo i puściłem jego rękę. Zdjąłem plecak z ramion i przeszukałem go by znaleźć scyzoryka i już na przyszłość latarki. Kiedy w końcu mi się udało, znów założyłem plecak i upewniłem się, że Sing nigdzie nie wywiał. Z zadowoleniem widząc, że ten stoi w miejscu i najwidoczniej zastanawia się w którą to stronę ma iść, zacząłem grzebać przy zamku. Chwile później drzwi stanęły przed nami otworem pokazując nam ciemne schody prowadzące do piwnicy. Szybko złapałem współlokatora za dłoń i pociągnąłem go w dół. Włączyłem latarkę i nieco potykając się o własne nogi zacząłem schodzić po schodach. Na końcu schodów niestety wywaliliśmy się na ziemie i to z niezłym hukiem. Jednakże to nie była moja wina, tylko Singa. Ten nie dość, że całą drogę się wlekł, to teraz jeszcze potknął się o coś!

- Ałł… Powinieneś patrzeć pod nogi – warknąłem cicho masując obolałe ramię, tak ten powinien bardziej uważać.  Jednakże nie odpowiedział mi, tylko powoli podniósł się z ziemi i otrzepał się z kurzu. Westchnąłem niechętnie, ten nawet wstaje z ziemi zbyt powoli. W końcu miałem zamiar wstać i wtedy syknąłem po raz kolejny,  kiedy tylko chciałem poruszyć stopom, to powodowało straszny ból. Tego mi jeszcze brakowało, skręcenia sobie kostki, kiedy mam za jedyny ratunek tego powolnego współlokatora.

- Pomożesz mi wstać? Boli mnie kostka – poprosiłem go ładnie, w końcu nie mam zamiaru utknąć tu na ziemi, zaraz wyciągnąłem do niego rękę czekając aż mi pomoże. W końcu ten mi pomógł wstać. Od razu kiedy stanąłem na obolałej nodze, poczułem straszliwy ból, czyli jednak skręciłem sobie kostkę. – Pomóż mi iść, chyba skręciłem sobie kostkę. – powiedziałem kurczowo trzymając się jego ramienia, musiałem mieć jakąś podporę, by tylko nie stanąć na chorej nodze.

- Dobrze, pomogę Ci – powiedział przekładając moje ramię przez swój kark, a mnie samego trzymając w pasie. Już widziałem, że ma zamiar wracać do góry po schodach.

- Nigdzie nie wracamy! Jesteśmy już tak blisko, więc chodź w tamtą stronę – powiedziałem wskazując głową kierunek.

- Ale to niezgodne z zasadami – powiedział po raz kolejny, czyżby był zdartą płytą i nie miał nic innego do powiedzenia?

- No weź! Nie musisz tam wchodzić, a ja nie po to szedłem taki kawał, by zawracać taki kawałek przed celem! – powiedziałem pewny siebie, miałem nadzieje, że gadka o celu jakoś go przekona. Widać było, że ten nieco zrezygnowany, ale ruszył w pokazanym przeze mnie kierunku. Teraz przez to,  że mam skręconą kostkę, wlekliśmy się jeszcze dłużej… Ten kawałek, który wynosił niecałe sto metrów przebyliśmy przez chyba ponad dziesięć minut! Jednak w końcu nam się udało!

- Ero pokój! –przeczytałem tabliczkę wiszącą na brązowych, wielkich drzwiach. Byłem naprawdę zadowolony, że w końcu nam się udało. Zaraz złapałem za klamkę i pociągnąłem za drzwi, które niechętnie mi ustąpiły. Miałem mały problem ze znalezieniem włącznika światła, gdy tak wręcz leżałem na swoim współlokatorze, który to uparcie nie chciał wejść do środka. Kiedy w końcu udało mi się znaleźć włącznik , cały w skowronkach włączyłem światło. To co zobaczyłem niezwykle mnie zawiodło.

- Tu niema żadnych erotycznych gadżetów! – krzyknąłem niezadowolony. Pewnie ciekawi was co było obecnie w ero pokoju… Cóż… Jest tu magazyn wódki… Nieco zaskoczony zauważyłem stolik stojący przy drzwiach, a na nim kartkę. Wziąłem ją do ręki i zauważyłem, że coś na niej pisze. Zacząłem czytać wiadomość na głos.

- Drogi towarzyszu! – zadrżałem, więc to był list od Ivana! Och, no to nieźle się wpakowaliśmy! – Udało Ci się znaleźć mój magazyn wódki, jeśli szukałeś ero pokoju, nie bój się, wszystko jest u mnie. Jeśli chciałbyś coś z niego to po prostu stań się ze mną jednością towarzyszu, dostaniesz co chcesz. Radziłbym nie zabierać mojej wódki. Ivan~ - skończyłem czytać i zadrżałem, naprawdę świetnie się wpakowaliśmy. Odłożyłem list na stoliku, widać, że nawet nie możemy wziąć tej wódki, no chyba, że chcemy spędzić najbliższe dwa miesiące na intensywnej terapii w szpitalu.

- Wracajmy… Nic tu po nas, a życie mi jeszcze miłe… - westchnąłem zawiedziony. Sing tylko przytaknął i powoli odwrócił się, by iść w stronę schodów. – Ale ja nie wejdę po schodach – powiedziałem po chwili, w końcu samo człapanie się tą stronę było strasznie nieprzyjemny. Staliśmy tak jeszcze przez chwilę, aż ten w końcu wziął mnie na ręce.

- C-co ty robisz?! – zapytałem nieco zdziwiony tym zachowaniem.

- Pomagam Ci – odpowiedział mi krótko i zaczął się rozglądać i zastanawiać, w którą to ma iść.

- W tamtą – pokazałem głową z cichym westchnieniem. Czyli będziemy wracać do pokoju z jakieś trzy godziny i to zapewne w całkowitej ciszy, chyba tu zanudzę się na śmierć. Kiedy dalej się tak wlekliśmy tylko zamknąłem oczy, tak na moment, w końcu i tak jeszcze długa droga przed nami, bo ledwo zaczęliśmy wchodzić po schodach. Uświadomiłem sobie, że od Singa bije niezwykle przyjemne ciepło. Nie myśląc za wiele wtuliłem się w jego tors dając sobie chwile odpoczynku, w końcu już na tej nieszczęsnej matmie przysypiałem. Trzeba było w nocy spać, a nie siedzieć z Feliksem, Ivanem i Torisem i pić wódkę, a potem słuchać opowieści upitego Litwy… Nim się zorientowałem pogrążyłem się we śnie cały czas wtulając się w tors współlokatora, muszę powiedzieć, że dawno już tak dobrze nie spałem. Nawet nie wiem kiedy położył mnie do łóżka.

_________________________

Cóż, oto i moja pierwsza notka xD Nie wiem czy jest zbytnio dobra, ale udało mi się coś napisać, a to wielki sukces! Poza tym to notka z serii, którą pisze z Singapurem, będzie ona takim przykładem. Mam nadzieje, ze zachęcimy was też do pisania serii notek, bo to może być dosyć ciekawe  :)